Op de eerste zondag in oktober geeft de Protestantse Kerk op een bijzondere manier uiting aan haar roeping tot onopgeefbare verbondenheid met Israël.
Waarom is er eigenlijk een Israëlzondag?
In 1949 stelt de hervormde synode een Israëlzondag in, net na de Tweede Wereldoorlog en de vestiging van de staat Israël. Er zijn drie motieven voor zo’n aparte markering in het kerkelijk jaar. Gestalte geven aan de liefde voor het volk Israël, bezinning op de relatie van de Kerk met Israël, gebed voor het volk Israël. In dienen, leren en vieren zoekt de Kerk de relatie met het Joodse volk. Eerst stelde de hervormde synode voor om de Israëlzondag te laten vallen op de zondag vóór de Grote Verzoendag, maar vanaf 1950 is er een vaste zondag in het jaar: de eerste zondag in oktober. Omdat in die periode de grote feesten in het jodendom vallen: Nieuwjaarsdag, Grote Verzoendag, Loofhutten. In 1984 wordt van gereformeerde zijde officieel de Israëlzondag ingesteld.
Vragen over Israëlzondag
Vanaf het begin zijn er ook vragen. Komen we Israël niet elke zondag tegen in de liturgie: in het zingen van de Psalmen en de schriftlezingen en bovenal het besef dat zowel joden als christenen hun eenheid vinden in de God van Israël? En wat wordt er dan bedoeld met Israël? Velen denken bij Israël niet alleen of in eerste instantie aan de relatie met het volk Israël, maar aan de staat en aan het conflict tussen joden en Palestijnen. Met alle vragen en met verschillende roepingen die kunnen botsen en schuren is het juist van belang rond de grote feesten in het Jodendom extra aandacht te geven aan de relatie met het Joodse volk.